Çok geç tanıdığım ve geç olsa da hayatıma ”iyi ki” girdi dediğim bir komşum değil ablam var benim.
Daha tanışalı 1 sene bile olmadı ama o benim öz ablam gibi. 3 çocuğu olan 33 yaşında Elif. Yaşımın ondan küçük olması, 1 tane çocuğumun olması benden uzak durmasına sebep olmuş. Bir vesileyle başladı bizim komşuluğumuz.
Site ortamında zordur komşu edinmek. Dedikodusu bol olur, çekememezliği ise had safhada. Kapı komşusu insanın en yakınıdır aileden bile. Çünkü başın zora düştüğünde koşabilecek en yakın kişidir. Güvenmekte çok önemli yeri gelir evini emanet edersin, yeri gelir çocuğunu.
Ben komşuma çok güvendim, Aras’ ı gözüm kapalı bırakıp gitmişliğim çoktur, çünkü biliyorum ki kendi çocuklarından daha çok koruyup kollayacak. Aras’ın da cici annesi bu arada 🙂
Şu sıralar telaşlı günler yaşıyorum. Taşınıyorum!!! Gözümde çok büyüttüğüm eşya toplama problemi, aslında problem değilmiş. Her şeyi tek tek yıkayıp, ütüleyip, paketledik komşum sayesinde. Takdir edersiniz ki hem küçük bir çocukla ilgilenip, hem eşya toplamak sanıldığı gibi kolay değil. Yeri geldi kendi işini bıraktı bana koştu ona buradan çok teşekkür ederim.
Hüzünde var tabii, komşumdan çok ablamdan ayrılmak üzmüyor değil. Yeni gideceğim yerde böylesi bulunur mu? bulunsa bile güvenilir mi? Peki ya Elif ablamla dostluğumuz baki kalır mı?
Ayrılmaya son 5 gün. Yan yanayken bunu hiç hatırlamıyoruz ama veda anı her akılda.
”Ne var canım yine görüşürsünüz ne kadar büyüttünüz” cümlesini duyar gibiyim. Öyle kolay değil ne yazık ki. Aramızda uzun mesafe var, çocuklarla dışarı çıkmanın ne kadar zor olduğu malum… Ayda 1 kere görüşme sözü verdik umarım her şey istediğimiz gibi olur…
Atalarımız boşuna dememiş ”Ev alma komşu al” diye.
Bu arada taşınma, yerleşme gibi işlerim dolayısıyla uzun bir süre blog yazmaya zaman ayıramayacağım. Yeni bir semtte, yeni birde evde yaşamaya alıştıktan sonra tekrar görüşmek dileğiyle.
Sevgiyle Kalın
Anne Ansiklopedisi
Anne Ansiklopedisi 